شیـادان دیـن‌فـروش

پرسش! آذرخش خرد است نه نشان نادانی

مردو آناهید

دین‌فروشان بیشتر از هر شعبده بازی، با نمایش دروغ، چشم مردمان را بسته و آنها را منتر کرده-اند.
هیچ ویروسی زیان آورتر از دین و هیچ راهزنی ستمکارتر از دین‌فروش نیست. زیرا ویروس تن بیمار را می‌ آزارد، دین چشمه-ی خرد مردمان را می‌ خشکاند.
راهزن دارایی یا جان کسانی را می‌ رباید. دین‌فروش آزادی را از جامعه می‌ دزدد و وجدان انسان را در سیاهچال ترس به گروگان می‌ گیرد. بیمار، از زهر ویروس رنج می‌ برد، او پادزهری را، برای تندرستی، می‌ جوید. پیرو، از اندیشیدن و نزدیک شدن به آگاهی (کفر) می‌ ترسد، او از هر انگیزه-ای، که در ایمانش خراش ایجاد کند، می‌ گریزد.


دین‌فروش کسی است که احکام الله را (یا احکام معبود دیگری را بزک کرده و آنها را با پوشش‌های دروغ به ساده دلان فرو می‌ کند)

دین‌فروش مانند یک شعبده باز است. او می‌ خواهد کالایی را که مردم نمی‌ شناسند، پدیده-ای را که وجود ندارد، به دروغ به نام حقیقت به مردم فرو کند.

در دیدگاه اسلام‌فروشان، خردمندان جهان، آنان که آزادانه در پیرامون جهان هستی اندیشه کرده یا می‌ کنند، همگی جاهل هستند. الله چشم و گوش خردمندان را بسته است که آنها - دروغ را به نام- حقیقت نپذیرند تا آتش دوزخ از هستی-ی آنها فروزان گردد.

دین‌فروشان از انسان آزاد، که می‌ بایست پرسان و جوینده باشد، برده-ای، گوش به فرمان، می‌ سازند.


معیار همه-ی دین باوران: حاکمیت خالق بر مخلوق است. یعنی در باور آنها انسان برده خلق شده و برای شناخت حکمت خالق خود ناتوان است. از این روی آنها نمی‌ توانند پسماندگی، دروغوندی، خردسوزی، انسان ستیزی، برده پروری را در دین‌ها شناسایی کنند.

دین‌فروشان، در فریب‌خوردگان دین، ویژگی‌های انسان را سرکوب می‌ کنند و از او برده-ای می‌ سازند، خودکار و خودستیز، که او نیاز به زنجیر و تازیانه ندارد.

مردو آناهید
آدينه ۲۰ آذر ۱٣٨٨ - ۱۱ دسامبر ۲۰۰۹

ادامــــــه[+]