بـی پـايـان

مسلمانانِ ايران، نام و ننگ را نمی‌ شناسند و از حاکميت ِ دشمنانِ ايران هم شرمسار نمی شوند. مسلمان ِ ايرانی، در ولايت فقيه، موالی است و ايران ستيزان مولای او هستند

Saturday, August 14, 2010


درباره-ی اسلام و از جمله «اسلام رحمانی»


سیامک مهر
[+]

اسلام پرستان اگر معتقد به قرائت رحمانی از اسلام می باشند و یا به جهت ساختن اسلام دموکراتیک تلاش می کنند، باید قرآن اختصاصی خودشان را بنویسند و مردم را گول نزنند. وگرنه اسلام از محمد تا مصباح یزیدی تنها و تنها یک شمشیر بوده است. دینکاران و متولیان اسلام هر مخالفت و شک و نقد و انتقادی را در طول تاریخ اسلام با منطق قاطع و برنده-ی محمد، پاسخی به تیزی ِ لبه-ی تیغ داده-اند.
در پشت رحمانی-ترین آیه-های "الله" یک شمشیر تیز خوابیده است.
منوچهر جمالی: "اسلام رحمانی آیه اول از سوره-ی غضب است".

اصلاح-طلبان و نواندیشان دینی بعلاوه-ی ملی- مذهبی-های روانپاره و بی وطن و مادر-ستیز، اکنون که 31 سال درندگی و خونخواری نظام تجاوز اسلامی، ماهیت و گوهر ضد بشری و آزادی ستيـز دين از ابتدا مبین را بر نسل-های کنونی آشکار ساخته است، دست از دغلکاری و مردم فریبی نمی شویند و مقوله-ای مهمل و موهوم به نام «اسلام رحمانی(؟)» ساخته-اند که ظاهراً ورژن تعدیل یافته-ای از انواع اسلام ناب محمدی است که تاکنون شناخته-ایم. همانطور که از این عنوان پیداست، اسلامفروشان حرفه-ای و مکاران الهی همان متاع مسموم و زهرآگین را اینبار با اسم و تیتر جدیدی روانه-ی بازار کرده-اند و ظاهراً مدعی-اند که «اسلام رحمانی(؟)» نسبت به اسلام هایی که تاکنون شناخته شده است، غلظت و دز خشم و غضب و قهر و تهدید و ارعاب و ارهاب و آتش و عذاب الهی-اش کمتر است و سنگ-های سنگ-سارش از جنس پفک نمکی. لابد در شریعت این اسلام سر دگراندیشان و مخالفان را بجای شمشیر با کارد ظریفی که خیار پوست می کنند از بدن جدا می کنند و یا طناب دار در «اسلام رحمانی(؟)» به رنگ سبز سیدی و از جنسی لطیف بافته شده. مکرالماکرین-ها اینبار تصمیم گرفته اند با پنبه سر ببرند.

در باره-ی حقیقت اسلام ما دائماً خود را گول می زنیم و یا بطور تاریخی خود را فریب داده-ایم و یا فریب-مان داده-اند و در هر صورت این قصه همچنان ادامه دارد و تلفات می گیرد.
همین مقوله-ی
رحمانیت و رآفت اسلامی از اساس دروغی بیش نیست. رحمانیت و رأفت اسلامی غلافی است که شمشیر خونریز اسلام را در انظار می پوشاند.
رحمانیت موضوعی است متعلق به گفتمان قدرت.
رحم و رحم آوردن و رحم کردن و ترحم را ما با مهر و مهربانی و داد و دادگری و دوستی و عشق و انسانیت و آدمیت و همبستگی و دیگر فروزه-ها و ارزش-ها و نیکی-های فرهنگ ایران اشتباه گرفته-ایم. شاید هم به جهت آدم کردن و رام نمودن وحوش تازی و در امان ماندن از خشم "الله" و کینه توزی آخوند-ها و مجاهدان و جهادگران اسلام چنین تفسیر-ها و تعبیر-هایی از رحمان و رحیم اسلامی و قرآنی جعل کرده-ایم و برساخته-ایم. ادامـــه[+]

Labels: ,

0 Comments:

Post a Comment

<< Home